Monique van Eekeren uit Zaandam weet niet hoe lang ze nog te leven heeft, maar ze maakt er elke dag het beste van. Haar verhaal begint bij het verlies van haar man aan kanker in 2021. Een jaar later, in 2022, krijgt zij zelf de diagnose endeldarmkanker en bij onderzoek voorafgaand aan de operatie wordt er bovendien uitgezaaide borstkanker ontdekt. Monique is nu palliatief en geniet van het leven met alle liefde die ze kan delen. Ze was één van de cursisten bij de cursus “Verwerkend Schrijven” in Anna’s huis en kortgeleden is zij daarover geïnterviewd door vrijwilliger Romana Elshof.
Hoe ben je bij Anna’s huis terecht gekomen?
“Ik ben op een gegeven moment gewoon binnengestapt. Ik deed mijn boodschappen af en toe hier bij de Albert Heijn en toen ben ik tijdens de chemoperiode toch eens naar binnen gelopen. In het begin dacht ik, mijn verhaal is zó uniek en bijzonder, wat kan ik halen bij Anna’s huis? Ik heb me laten voorlichten over de activiteiten en ben daarna begonnen met therapeutisch zwemmen op de woensdag. Ook kwam ik in aanraking met de cursus verwerkend schrijven.”
Waar kwam de interesse voor de cursus Verwerkend Schrijven vandaan?
“Ik heb altijd jarenlang een dagboek bijgehouden. Dit was meer een feitelijk relaas van mijn dagelijkse bezigheden. Ik miste een bepaalde verdieping in mijn schrijven, hoe ga ik meer mijn gevoelens op papier kunnen zetten? Dit heb ik toen gevonden bij de cursus Verwerkend Schrijven. De omschrijving van de cursus sprak me erg aan, dus heb ik me ervoor opgegeven.”
Hoe was de cursus opgezet?
“De cursus bestond uit 5 avonden met Gerda en Vonneke als begeleidsters. Er deden 3 cursisten mee, één daarvan en een begeleidster hadden ook hun man verloren, dus ik had meteen “een klik” met ze. De opdrachten die je kreeg, lieten je ook anders schrijven. Ik ga ze niet verklappen, want daarvoor moet je naar de cursus komen. Maar ik dacht jeetje, dan ben ik 59, dit had ik eerder moeten weten dat je zo kan schrijven en zo ook een stukje kan verwerken op een andere manier.”
Wat heeft de cursus Verwerkend Schrijven je gegeven?
“Het gevoel van ik ben niet alleen. En dan hebben we allemaal ons eigen kankerverhaal, maar heel veel emoties zijn uniform. In de opdrachten mocht je delen wat je hebt geschreven en wanneer dat gebeurde, is het heel mooi dat dat zo resoneerde in de groep en een verbondenheid creëerde. Ik worstel niet met open communiceren, maar ik denk dat het echt aan te raden is voor mensen die dichterbij hun gevoel willen komen. Door de opdrachten die we kregen kon één van de cursisten ook makkelijker omgaan met haar eigen gevoelens.”
Hoe gaat het nu met je?
“Ik werk weer 3 dagen in de week. Ik haal zoveel meer uit mijn werk, dan alleen geld. Ik krijg waardering en het heeft zingeving voor me. Ik probeer alles met liefde te doen. Een allergie voor wachten heb ik wél ontwikkeld, vooral voor het onnodige wachten. Voor de tijd die ik nog heb, gaat een ander bepalen dat ik onnodig moet wachten! Zoals iemand die te laat is voor een etentje of de tandarts die uitloopt. (…) Het gaat goed met me, ik wil dat mensen me zullen herinneren aan mijn goede daden en het gevoel wat ik bij ze achterlaat.”
Wil je nog iets delen ter afsluiting over de cursus en wat het je gebracht heeft?
“Voor jezelf leer je anders kijken naar de verschillende fases van je proces. De schrijfopdrachten zorgen ervoor dat je terug gaat naar de voor jou belangrijke momenten. En de manier waarop je leert te schrijven, zorgt ervoor dat je het ook van je afschrijft. Dezelfde opdrachten kan je toepassen op verschillende situaties in je leven. Alles wat je nog bezighoudt. Ik krijg er nog kippenvel van, zo mooi vond ik het. Het heeft mij gebracht dat ik nu meer kan genieten van het nu.”
Monique doet nu even geen activiteiten meer bij Anna’s huis omdat er momenteel geen avondcursussen zijn.
Monique blogt ook voor kanker.nl. De blog lees je hier.
